[wILL tEAR uS aPART]

Σάββατο 30 Ιουνίου 2007

αγκαλιασε με


και μεινε εδω για λιγο, ξεχνα πως ποτε δεν αγαπηθηκες,
πως ποτε δεν αγαπησες, ξεχνα αυτες τις λεξεις, κοιμησου
επανω μου



αντεχω αυτο το βαρος, μη φοβασαι ,
δε θα αγαπησω,
δε ζητω τιποτε περισσοτερο
απο σενα
, ξερω οτι κι αν
κατι μου δωσεις, δε θα το παρω, κι αν το παρω θα το

ισοπεδωσω



οπως εναβημα ,
τσακιζει το λουλουδι διχως ενοχη,
κανενας
δεν μου

ανηκει



και οι εραστες ενα δανειο ειναι,
που πρεπει να επιστραφει ,

μια χουφτα νερο, που σωνεται στα
χειλη




οπως ολοι οσοι θελησαν να πουν πολλα



και δεν τα ειπαν









photo

[yATABAZAH]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

justME

Η φωτογραφία μου
Όνομα: Πάνος Μιχαήλ. Ασχολία(στο):Δ(ημοσ)ιαγράφων, Εικ(ονοκλ)αστικός, Υπαίτιος, Blogger. Εμφάνιση: Αυτοδιαχειριζόμενη. Ηλικία: 34. Γλώσσα: Φρεναπατηλά ζογκλερική, συναρπαστικά φλογώδης (για ν ' ακριβολογούμε, πάντα απέναντι στον παρηκμασμένο εσμό). Αγαπημένες εμμονές: η παραισθητική ανασφάλεια των 30something παροικούντων, η καλλιτεχνική υπερβολή και τόλμη, η ηδονική παρατήρηση της σχετικότητας των πάντων, ο μπερδεμένος αισθηματισμός των μπουχτισμένων προσφύγων του ηλεκτρονικού zeitgeist, το σύνδρομο της στενάζουσας κορπορατικής παλλακίδας, o ηδονοβλεπτικός βόμβος των διαφημιστικών σονέτων, τ' αγύριστα μυαλά των απομαγευμένων παραδοξολόγων, το ξεθυμασμένο δράμα της μεταμοντέρνας επιθυμίας. Η γλυκιά γεύση (της μανιακής καρδιάς που θα προτιμάει πάντα μιαν υπέροχη καταστροφή από μια αισθητικοποιημένη cool παλιγγενεσία). Στόχος: Mesa sto tripio kefali i skepsi na paramenei (αρχαίο σουμεριακο ρητό που υποδηλώνει την γαλήνια απελπισία, τον αμέριμνο αυτοσχεδιασμό, την μεταφυσική κόπωση).